Loukas Giorkas - Den Fantazese

Τα χείλη μου κλειστά σαν κόκκινες κουρτίνες,
δε βρήκες τόσους μήνες ποτέ σου καιρό.
Μα εγώ σε συγχωρώ και στέλνω απ’ το τζάμι
το βλέμμα όπου φτάνει να σε ξαναβρώ,
να σε ξαναβρώ, θα σε ξαναβρώ…

Δε φαντάζεσαι,
πόσο λείπεις από μένα.
Δε φαντάζεσαι,
μια καινούρια αρχή να κάνεις τώρα βιάζεσαι
με κρατάς απέναντι σου σαν εχθρό.

Δε φαντάζεσαι,
τι σημαίνει να σε χάνω.
Δε φαντάζεσαι,
είχα μάθει τόσα χρόνια να με νοιάζεσαι
και να συνηθίσω μόνος δε μπορώ.

Τα χείλη μου κλειστά μέχρι να επιστρέψεις
ξεχάσανε οι λέξεις τι θέλω να πω.
Το ξέρεις πως εγώ αυτό που τώρα κάνεις
δεν έχω πια δυνάμεις για να το δεχτώ,
για να το δεχτώ, δε θα το δεχτώ…

Δε φαντάζεσαι,
πόσο λείπεις από μένα.
Δε φαντάζεσαι,
μια καινούρια αρχή να κάνεις τώρα βιάζεσαι
με κρατάς απέναντι σου σαν εχθρό.

Δε φαντάζεσαι,
τι σημαίνει να σε χάνω.
Δε φαντάζεσαι,
είχα μάθει τόσα χρόνια να με νοιάζεσαι
και να συνηθίσω μόνος δε μπορώ.

(Bump)

my lips (are) closed like the red curtains
you never found time so many months
but i forgive you and i send from the window
the glance to see you again wherever it gets
to see you again, i will see you again

you don't imagine
how much i miss you
you don't imagine
you hurry now to make a new start
you keep me against you like an enemy

you don't imagine
what means (to me) to lose you
you don't imagine
i've learned so many years to need you
and i can't get used to be alone

my lips are closed until you return
the words forgot what i want to say
you know that for the things you are doing i,
i don't have strength anymore to accept them
to accept them, i won't accept