Kostis Maraveyas - De zhtaw polla

Ξανάρθες ξημερώματα,
πριν σβήσουνε τ'αστέρια
και πριν προλάβω να σε δω
με πήρανε αιχμάλωτο,
ξανά, τα δυο σου χέρια

Ξανάρθες ξημερώματα
και πάλι μεθυσμένη
λες και δεν έχει το πρωί
για την αγάπη σου στιγμή
και με το φως πεθαίνει

Δε ζητάω πολλά
όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι
να τα πεις μια φορά
με το φως το πρωί κι ένα χάδι...

Ξανάρθες ξημερώματα
κι όλο και με φιλούσες
κι όλη την ώρα έψαχνα
να δω μέσα στα μάτια σου,
μα εσύ δε με κοιτούσες

Ξανάρθες ξημερώματα,
You came again at dawn
πριν σβήσουνε τ'αστέρια
Before the stars burn out
και πριν προλάβω να σε δω
And before I manage to see you
με πήρανε αιχμάλωτο,
They took me prisoner
ξανά, τα δυο σου χέρια
Again, your two arms.

Ξανάρθες ξημερώματα
You came again at dawn
και πάλι μεθυσμένη
And drunk again
λες και δεν έχει το πρωί
As if the morning doesn't have
για την αγάπη σου στιγμή
A moment for your love
και με το φως πεθαίνει
And it dies along with the light.

Δε ζητάω πολλά
I'm not asking for many things
όλα αυτά που μου λες στο σκοτάδι
All that you say to me in the dark
να τα πεις μια φορά
Tell them once
με το φως το πρωί κι ένα χάδι...
In the morning, with the light and a caress...

Ξανάρθες ξημερώματα
You came again at dawn
κι όλο και με φιλούσες
And you were constantly kissing me
κι όλη την ώρα έψαχνα
And all the time I was searching
να δω μέσα στα μάτια σου,
To look into your eyes
μα εσύ δε με κοιτούσες
But you were not looking at me.