Antonis Remos - O Kathenas Monaxos Tou

Εγώ σε βλέπω να μου δίνεσαι ολόκληρη
Και το σακάκι μου φοράς όταν σου λείπω
Να σε ρωτάω αν κρυώνεις γιατί ντύθηκες
Να λες «Γιατί έτσι νιώθω πως είμαστε δύο»
Ξαφνικά σαν να τέλειωσε ο χρόνος μας
Κι όταν είπα «Έλα δίπλα μου μείνε»
«Η ζωή είναι μία» μου φώναξες
«Κι ο καθένας μονάχος του είναι»

Ο καθένας μονάχος του λες
Ο καθένας μονάχος του είναι
Μα εμένα ποτέ δε με ρώτησες
Αν δική μου απόφαση είναι
Ο καθένας μοναχός του ναι
Μα εγώ θέλω να ‘μαι μαζί σου
Στο σακάκι μου μέσα κι οι δυο
Στο δικό σου τον ήλιο να ζω
Και στη βροχή σου
Εγώ θα ‘θελα να ‘μαι μαζί σου

Άνοιξα όλες τις στιγμές μας που μου έλεγες
«Αγκάλιασέ με τόσο μέχρι να πονέσω»
Τώρα σαν θύμηση κοιμάσαι κάπου μέσα μου
Μη μου ξυπνήσεις γιατί ξέρω δε θ’ αντέξω

Ο καθένας μονάχος του λες
Ο καθένας μονάχος του είναι
Μα εμένα ποτέ δε με ρώτησες
Αν δική μου απόφαση είναι
Ο καθένας μοναχός του ναι
Μα εγώ θέλω να ‘μαι μαζί σου
Στο σακάκι μου μέσα κι οι δυο
Στο δικό σου τον ήλιο να ζω
Και στη βροχή σου
Εγώ θα ‘θελα να ‘μαι μαζί σου

Everyone at His Own

I can see you giving yourself to me,
and you're wearing my jacket when I'm not there.
I'm asking you if you're cold, why you put more clothes on,
and you're replying "Because that way I'm feeling we're one".
Suddenly it was like our relationship stopped,
and when I said "Come stand next to me",
"Life is one" you told me,
"And everyone is at his own".

Everyone is at his own you're saying,
everyone is at his own.
But you never asked me,
if it's my decision.
Everyone is at his own,
but I want to be with you.
To be wearing together the same jacket of mine,
to live under your sky,
and under your rain.
I'd like to be with you.

I opened all the moments that you told me to,
"Hug me until I feel pain".
Now on you're sleeping inside of me like a memory.
Don't wake up, because I don't know if I could handle it.