Σε θέλω τόσο
Δεν το ξέρεις
Αναστατώνομαι πολύ
Σκιρτάει το μέσα σαν αγγγίζω
το κεντητό σου το κορμί
Σε βλέπω πάλι στο όνειρό μου
Και σε γυρεύω στην αυλή
Χαζεύω τις φωτογραφίες
Λαθραία θέλει η εποχή

Δεν είναι τίποτα που να μη ξέρεις
Τίποτα άγνωστο πολύ
Αγάπη είναι που θα φέρεις
Μ'αυτήν φωλιάζεις τη ζωή
Δεν είναι η άνοιξη που λαχταράω
Είναι η ανάσα σου η καυτή
Σε άγιο σώμα ν'ακουμπάω
Την πονεμένη μου ψυχή

Σε μονοπάτι περπατάω
Σ'αυτό που μ'έβαλες εσύ
Τα πόδια σου γθμνά κοιτάω
Δε σε χορταίνω πια, μικρή
Και ζω για τ'άπιαστο εγώ σου
Για δυό καμπύλες σου αγκαλιά
Δεν έχει χρώμα αυτό το σώμα
Άυλο μοιάζει στη ματιά

Δεν είναι τίποτα που να μη ξέρεις
Τίποτα άγνωστο πολύ
Αγάπη είναι που θα φέρεις
Μ'αυτήν φωλιάζεις τη ζωή
Δεν είναι η άνοιξη που λαχταράω
Είναι η ανάσα σου η καυτή
Σε άγιο σώμα ν'ακουμπάω
Την πονεμένη μου ψυχή