haris alexiou / anthologio album (first 7)

ΠΑΝΤΑ Ο HΛΙΟΣ ΘΑ ΒΓΑΙΝΕΙ
Την μηχανή μου βάζω μπροστά
πάλι θα φύγω όλα γνωστά
ξετυλίγω ακόμη μια αλήθεια
δεν μου αρκεί πια το λίγο στα στήθια

Βγαίνω απ'την πόλη, δρόμοι ανοιχτοί
να δούμε πάλι τι θα παιχτεί
την ψυχή μου απλώνω
σε μια τσάντα έχω μόνο
λίγο φως και νερό για τον δρόμο

Κι όσο παίρνω απόσταση ξέρω
πάντα ο ήλιος θα βγαίνει νωρίς
να τον νοιάζει αν θα τα καταφέρω
ή αν έρθεις ποτέ να με βρεις

Δεν κάνω ακόμα σκέψη καμιά
δεν έχω λύσεις, όλα ανοιχτά
ξετυλίγω ακόμα μια αλήθεια
η αγάπη δεν είναι συνήθεια

Τρέχει ο δρόμος κι είσαι μπροστά μου
καινούριες γέφυρες περνάει η καρδιά μου
ένα σύνορο ψάχνει να ανοίξει στο φως
θα χαθούνε τα ίχνη μας έτσι κι αλλιώς.
--

The sun shall always rise

I kick-start my bike;
I’ll leave again; everything is familiar.
I unfold one more truth:
deep in my heart less is not enough.

I ride out of town, the roads wide open.
Let’s see once more what is to happen.
I lay my soul
and all I carry in my purse
is some light and water for the road.

And the farther I travel the more I get it:
the sun shall always rise without
wondering whether I’ll make it or not
or whether you’ll ever come to find me.

My mind is blank,
I haven’t found any solutions yet; everything is open.
I unfold one more truth:
one cannot love out of habit.

The road is speeding and you’re before my eyes;
my heart crosses new bridges,
seeking a frontier to let the light in;
our traces are to be lost one way or another.


Η ΑΓΑΠΗ ΕIΝΑΙ ΖΑΛΗ
Μη μου το πεις
ο δρόμος της καρδιάς σου πόσο άλλαξε
μη μου το πεις
η μοναξιά σου πλοίο που δεν άραξε

Να μου το πεις
το σ΄αγαπώ και πάλι
να μου το πεις
η αγάπη είναι ζάλη

Μη μου το πεις
τα χρόνια που περάσαν πως μαράθηκαν
μη μου το πεις
τα όνειρα που κάναμε πως χάθηκαν

Να μου το πεις
το σ΄αγαπώ και πάλι
να μου το πεις
η αγάπη είναι ζάλη
--

Love is vertigo

Do not tell me
about the changes of your heart’s route.
Do not tell me that
your solitude is a ship which has not anchored.

Do tell me
that you love me once again.
Do tell me that
love is vertigo.

Do not tell me
that the years gone by have faded.
Do not tell me
that the dreams we made are lost.

Do tell me
that you love me once again.
Do tell me that
love is vertigo.

ΚΟIΤΑ ΜΙΑ ΝYΧΤΑ
Κοίτα μια νύχτα
έξω που κάνει
κι ότι κι αν λέμε
κάπου μας πιάνει

Δες φεγγάρια
δες μπαλκόνια
και ζευγάρια
που΄ναι χρόνια μαζί

Μάτια μου η Ελλάδα
την πάει την φεγγαράδα
κι αν είσαι και ξενύχτης
σε πάει και μια βαρκάδα

Μάτια μου, η Ελλάδα
το λέει γη φιλενάδα
μου το΄παν κι οι θεοί της
τους είχε δωδεκάδα

Κοίτα μια νύχτα
έξω που αντέχει
κι ότι κι αν παίζει
κόσμο θα έχει

Βάλε κι αστέρια
Βάλε και πρίμα
κι άσε τα χέρια
να΄χουν το κύμα κορμί
--

Look at the night

Look at the night
outside;
whatever we may say,
it strikes a chord in us.

Look at the moons,
look at the verandas,
look at the couples
holding together for years.

Darling, Greece
does like the moonshine;
and if you stay up late,
it’ll take you for a boat ride.

Darling, Greece
is a great girlfriend;
even its gods have told me so
-she did have a dozen of them.

Look at the night
that still insists.
Whatever is on,
it’s bound to be packed

Add some stars,
and some fair winds
and let the hands
bear the body of the waves.


ΠΑΝΣEΛΗΝΟΣ
Στη μέση ενός μικρού σπιτιού που 'χω νοικιάσει
το γέλιο ενός μωρού παιδιού μ' έχει αγκαλιάσει
Τα ζήτησα όλα απ' τη ζωή μου
τα πλήρωσα με την ψυχή μου
να' χει ένα τόπο η καρδιά πριν να γεράσει

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα
Δε νιώθω θλίψη μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δε νιώθω θλίψη μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου που τα 'κανε όλα ωραία

Είναι σκληρό για μια γυναίκα να 'ναι μόνη
στο λεω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει
Όση και να 'ναι η δύναμη μου
θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου
Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει
Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία
είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα
Δε νιώθω θλίψη μα μου 'χει λείψει
το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία
Δε νιώθω θλίψη μα μου 'χει λείψει
το λάγνο ψέμα σου που τα 'κανε όλα ωραία
--

Full Moon

The mirth of a young child has embraced me
in the middle of the small house I have rented.
I have asked my life for everything
and I have paid for it with my soul.
So as for the heart to have a place to rest before it gets old.

There is a full moon tonight and it is nice;
silence is different without company.
I feel no sorrow but I have missed
the young girl that you once loved by accident;
I feel no sorrow but I have missed
your lustful lies that made everything look nice.

It is hard for a woman to be alone;
I can tell that to you now that the truth doesn’t hurt any more.
Even if I am strong,
I need somebody by my side.
Solitude does know how to set its traps and hurt.

There is a full moon tonight and it is nice;
silence is different without company.
I feel no sorrow but I have missed
the young girl that you once loved by accident;
I feel no sorrow but I have missed
your lustful lies that made everything look nice.


ΤΟ TANGO ΤΗΣ ΝΕΦΕΛΗΣ
Το χρυσό κουρέλι
που στα μαλλιά της, φόραγε η Νεφέλη
να ξεχωρίζει απ' όλους μες στ' αμπέλι
ήρθανε δυο μικροί μικροί αγγέλοι
και το κλέψανε

Δυο μικροί αγγέλοι
που στα όνειρα τους, θέλαν τη Νεφέλη
να την ταΐζουνε ρόδι και μέλι
να μην θυμάται, να ξεχνάει τι θέλει,
την πλανέψανε
Υάκινθοι και κρίνα
της κλέψαν τ' άρωμα και το φοράνε
κι οι έρωτες πετώντας σαϊτιές
την περιγελούν

Μα ο καλός ο Δίας
της παίρνει το νερό της εφηβείας
την κάνει σύννεφο και την σκορπά
για να μην την βρουν.
--

Nefeli’s tango

Two little angels
came and stole
the golden rag
Nefeli used to wear on her head,
so as to differ from us all in the vineyard.


Two little angels
who were dreaming of Nefeli and wanted
to feed her pomegranate and honey,
so that she could not remember, so that she would forget what she wanted,
they managed to seduce her.

Hyacinths and lilies
robbed her of her scent and wear it
while flying love gods laugh at her,
throwing their arrows towards her.

But the benevolent Zeus
takes the adolescence water away from her,
turns her into a cloud and disperses her
so that they could not find her.


ΟΔΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤEΛΟΥΣ
Σάββατο κι απόβραδο και ασετιλίνη
στην Αριστοτέλους που γερνάς
έβγαζα απ΄τις τσέπες μου φλούδες μανταρίνι
σου΄ριχνα στα μάτια να πονάς

Παίζαν οι μικρότεροι κλέφτες κι αστυνόμους
κι ήταν αρχηγός η Αργυρώ
και φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους
τ΄Αϊ Γιάννη θάτανε θαρρώ

Βγάζανε τα δίκοχα οι παλιοί φαντάροι
γέμιζε η πλατεία από παιδιά
κι ήταν ένα πράσινο, πράσινο φεγγάρι
να σου μαχαιρώνει τη καρδιά
--

Aristotelous Str.

Saturday evening with a smell of acetylene
in Aristotelous Str., where you grow old.
I used to take out of my pockets pilled tangerine skins
and throw them to your eyes to hurt you.

The little ones used to play cowboys and Indians
and Argyro was the leader of the gang.
People were making up fires in the uptown streets
celebrating St. John’s day.

The soldiers used to take off their caps
and, all of a sudden, the square was filled with children.
And there used to be a moon so green
that stabbed you right in the heart.


ΣΥΝΑΥΛΙΑ
Δως μου ένα τσιγάρο
να σταθώ να πάρω εισιτήριο
δίπλα στα ζευγάρια
τα δεκαοχτάρια
τι μυστήριο
Ίδια ειν' η χαρά
όπως μια φορά
Δεν υπάρχει άλλο
τι να βγάλω
ποιο διάζωμα
να' μαι εγώ με σένα
κι όλα ανεβασμένα
παιδομάζωμα
Θέλω να στο πω
πόσο σ' αγαπάω
και να με κρατάς
όπως θα κοιτάς

Εγώ στα νιάτα μου ξημέρωνα
Ελλάδα, Ευρώπη, Αμερική
ότι αγαπούσα τ' αποθέωνα
αρκεί να ήσουνα εκεί
Τραγούδια, στάδια, συγκροτήματα
καρδιά μου, αγάπη μου γλυκιά
μας φάγαν όλα μας τα χρήματα
αλλά μας έμεινε η ροκιά

Σ΄ έβλεπα απ' το πλάι
κι έλεγα γελάει και σήμερα
τ' άγρια ξεγελάει
που ήρθανε να διώξουν
τα ήμερα,
Θέλω να στο πω
Σ' αγαπώ, σ' αγαπώ
και θα στο χρωστάω
που ότι μου ζητάς
είναι έρωτας
--

Concert

Spare me a cigarette
and I’ll queue up for a ticket,
next to the couples,
the eighteen-year-old ones.
Isn’t that strange?
I still enjoy it
as much as I used to long ago.

It’s sold-out.
Where shall we seat?
Shall we go for the front or the back seats?
As long as I am with you,
everything is cheerful;
a recruiting of kids.
I want to tell you
how much I love you;
please, hold me in your arms
throughout the concert.

When I was young, I used to wake up
in Greece, Europe, America;
I glorified whatever I cherished,
as long as you were there
Songs, stadiums and bands
-sweet heart, sweet love of mine-
robbed us of all our money,
but we are left with rock attitude.

I used to gaze at your profile,
saying “he is still smiling today,
deceiving the wild ones
who are here to turn the tamed ones away.”
I want to tell you:
“I love you – I love you
and I owe you a big one,
because all you ask from me
is love”

thank u soo much..