ΚΛΕΙΝΩ ΑΡΓΑ ΤΑ ΒΛΕΦΑΡΑ ΜΟΥ
I CLOSE SLOWLY MY EYELIDS
Κλείνω αργά τα βλέφαρα μου
I close slowly my eyelids
στα όνειρα μου βαθιά πληγή
in my dreams a deep wound
η νύχτα κάπου αλητεύει
night somewhere wanders
εσένα κλέβει κι η μέρα αργεί
it steals you and the day is late
Πίσω απ την πόρτα στέκει ο χρόνος
Behind the door the time stands
καπνίζει μόνος και νοσταλγεί
he smokes alone and he sighs
ποιος ξενυχτάει και ποιος κοιμάται
who stays up and who sleeps
ποιος με θυμάται πάνω στη γη
who remembers me in this world
Μαχαίρι γυάλινο μοιάζει ο αέρας
The air looks like a glassy knife
κόβει της μέρας τον στεναγμό
it cuts the sigh of the day
σκορπά στον κόσμο το άρωμα σου
it scatters your perfume in the world
λέει τ όνομα σου μ ένα λυγμό
it whispers your name with a sob
Σε τραγουδούν δυο χείλη ξένα
Two strange lips are singing for you
κι όμως σε μένα φτάνει ο σκοπός
but however the melody comes to me
όλα δικά μου μα όλα ξένα
everything is mine, but everything is strange
χωρίς εσένα να ζήσω πως
how can I live without you
Της καρδιάς το φως πως δυναμώνει
My heart’s light is getting stronger
και τα μάτια μου βουρκώνει
and cause of it my eyes become misty
άδειοι της αγάπης σου οι δρόμοι
your loves’ roads are empty
κι ούτε μου ζητούν συγνώμη
and they don’t even apologize to me
που δε σε φεραν ποτέ ως εδώ
that they never brought you here
Άνθρωποι τύχης είδωλον επλάσαντο, πρόφασιν ιδίης αβουλίης.
~Δημόκριτος~