Antonis Kalogiannis - milo

Hi !

I'm looking for the Lyrics of the song "milo" sung by Antonis Kalogiannis. I found out it is based on a poem by Manolis Anagnostakis and was put to music by Mikis Theodorakis.
I found a German translation, but it is much shorter than the lyrics sung by Antonis Kalogiannis. I am looking for the Greek lyrics. A translation would be nice but not necessary.

Thanks very much !

I have to go now, but for sure I'll translate later these wonderful lyrics.

Μιλώ

Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών
Για τα τελευταία κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα
Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες
Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε στους τάφους και τα σαπίζει η βροχή
Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα
Για τα κορίτσια που ζητιανεύουν δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους
Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα
Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια στους δρόμους
τους μαστροπούς ποιητές που σέρνονται τις νύχτες στα κατώφλια
Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα
Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες
Για τα προαύλια των φυλακών και το δάκρυ των μελλοθανάτων

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες
Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματα Του
Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν
Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν
Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια
Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί γαλήνιοι το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.

May I have the honor, Maraki?

I Speak

I speak of the last bugle calls of the defeated soldiers
Of the last rags of our festive clothes
Of our children who sell cigarettes to the passers-by
I speak of the flowers that whithered on the graves and rot in the rain
Of the houses that gasp without windows like toothless skulls
Of the girls who beg, showing the wounds on their breasts
I speak of the barefoot mothers who crawl amidst debris
Of the burning cities, of the piles of corpses in the streets
Of the pimping poets who shudder at night on the doorsills
I speak of the endless nights when light diminishes at sunrise
Of the overloaded lorries and the steps on the wet pavement
Of the prison yards and the tears of those sentenced to death

But above all I speak of the fishermen
Who abandoned their nets and followed His footsteps
And when He grew tired, they did not rest
And when He betrayed them, they did not renounce
And when He was glorified, they averted their eyes
And their fellows spat in their faces and crucified them
But they, serene, take to the road that has no end
Without their gaze being obscured or bent

Upright and solitary amid the dread desolation of the crowd


Manolis Anagnostakis ("I Synexia 2", 1954-56)

__________

Hmmm, maybe we should move this to "Greek lyrics translation". What do you think?

Μπράβο Ευάκι, η μετάφραση σου είναι υπέροχη! Να σου πω την αλήθεια με τα μαθήματα το είχα ξεχάσει... Κι εγώ νομίζω πως πρέπει να το μετακινήσουμε.

Φιλάκια