Είναι μέρες που δε βγαίνω απ΄το σπίτι μου
και δε θέλω να μιλήσω σε κανέναν
μ΄έχει φάει η μοναξιά και το ξενύχτι μου
έχω πάψει πια να νοιάζομαι για μένα
Δε μ΄έχεις πάρει ένα τηλέφωνο
να δεις αν ζω να δεις αν πέθανα
λίγο ν΄ακούσω τη φωνή σου δυο λεπτά
Να σου πω τι μου΄χεις κάνει
και πώς μ΄έχεις καταντήσει
δεν μπορώ να το πιστέψω
ότι έχουμε χωρίσει
Κοίτα τι μου έχεις κάνει
και πώς μ΄έχεις αρρωστήσει
τι περίμενα από σένα
που δεν έχεις αγαπήσει
δε μ΄έχεις πάρει ένα τηλέφωνο...
Είναι νύχτες που ο πόνος δε παλεύεται
να σε σκέφτομαι αλλού ευτυχισμένη
και το νιώθω πως η ζήλια δεν αντέχεται
που ξυπνάς στην αγκαλιά του ερωτευμένη
Δε μ΄έχεις πάρει ένα τηλέφωνο
να δεις αν ζω να δεις αν πέθανα
λίγο ν΄ακούσω τη φωνή σου δυο λεπτά