Lyrics by Κώστας Δανδουλάκης, Poet, writer from Crete.

Κώστας Δανδουλάκης

is a writer who lives in my home town, Άγιος Νικόλαος , Κρήτης, Crete.
He is well known in Greece, but so far only one of his books has been translated to English. This is a very difficult task due to his extreme use of the richness of expressions in the Greek language.

Η εν ήχω ζωή

is a collection of poetry issued 2001.

As the title indicates, Kostas is using the phonetic “sounds” in the greek language.
A whole symphony of sound, rhymes and rhythms!

A real challenge for anyone who will try to translate to any other language. I myself am going for Norwegian, English and German. I herby invite you to try either these or any other language.

I will bring 1 at the time as long as I find interest.



Η εν ήχω ζωή.

Πώς γεράς.

Συντηρώ το πέρασμα μ΄ανθρώπινη ψυχή
κι η αστραποφορτωμένη μου η σκέψη
το χθες αφήνει απαλά στου ήλιου τα ποδάρια.
Σύνεφο σκοτεινό το αύριο,
ο χρόνος απ΄το χθες μου ξεμακραίνει
και το γαλάζιο σήμερα κοιμάται.
Το πρωινό βουβό μέρωσε το άγριο κύμα
κι απέναντι η σιωπή χαμογελά,
πίνει, χορεύει μοναχή...


Το φως ακέραστο τρυπά τα γάργαρα νερά
κι υφαίνει μέσα του χιλιάδες γκριζογάλανες ανταύγειες.
Κόπος στο νου για να μαζέψει τη σκέψη την ελεύθερη,
Που την τραβολογούν ούριοι άνεμοι
στης πικραμυγδαλιάς τους κλώνους.
Πικραίνει η σκέψη εκεί δα
κι οι ώμοι κρεμασμένοι σαν σταφύλια,
με την αφράτη γη ερωτοτροπούν.

Τ΄ασπρα μου μαλλιά,
στολίδι τα είχα στο κεφάλι
και δε με γέρασαν ποτέ.
Ζούσα μαζί τους σαν το νιο
μέχρι που μού΄στειλαν οι άλλοι,
πεσκέσι μαύρα σύνεφα
κι έβαψαν την καρδιά μου μαύρη.
Θεέ μου!! Πού βρήκαν τόσσο μαύρο χρώμα
και τα κατάφεραν βαθιά να με γεράσουν...

Γλυκόπιοτες μου σκέψεις,
τις όμορφες νεράιδες καλέσετε
να σύρουμε μαζί χορό.
Κι όταν τελέψει η μουσική,
μπροστά στου ήλιου τα ζεστά
πόδια να μ΄αποθέσουν...


followed by:

Δεν ήρθες

Αντίλαλος τ’ αγέρα η φωνή
μες της ψυχής το σπήλιο
κι η γη μου σειέται.
Όνειρα ραγισμένα στο κελάρι του μυαλού,
Λουλούδι, φως της ξαγρύπνιας κι ανάσταση,
δεν ήρθες να τρυγήσομε το φεγγαρόφωτο…

Πήρες τη νύχτα αγκαλιά, νύφη απόκοσμη
και χίλια-μύρια χρώματα από τα παραμύθια
που σου ‘λεγαν, μικρή σαν ήσουν,
και σκέπασες τ’ ονείρου τις αναλαμπές…

Ο Πολυδεύκης γέλασε εψές
Και τ’ άστρα ήξεραν πως σε περίμενα
Στο σταυροδρόμι της λαμπράτης πούλιας,
εκεί, που σμίγει ο ουρανός και γίνεται δικός σου…

Δεν ήρθες…

Feel fre to ask me about difficult words and meenings that may be cretan dialect! If necessary I have the writer nearby!