OLVIDO

Hoyrattır bu akşamüstüler daima.
Gün saltanatıyle gitti mi bir defa
Yalnızlığımızla doldurup her yeri
Bir renk çığlığı içinde bahçemizden,
Bir el çıkarmaya başlar bohçamızdan
Lavanta çiçeği kokan kederleri;
Hoyrattır bu akşamüstüler daima.

always uncouth are these nightfalls
had the day gone once with all its majesty
filling everywhere with our solitude
from our garden in a scream of colors
a hand begins to take out from our bundle
sorrows that smell lavender flower
always uncouth are these nightfalls

Dalga dalga hücum edip pişmanlıklar
Unutuşun o tunç kapısını zorlar
Ve ruh, atılan oklarla delik deşik;
İşte, doğduğun eski evdesin birden,
Yolunu gözlüyor lamba ve merdiven,
Susmuş ninnilerle gıcırdıyor beşik
Ve cümle yitikler, mağluplar, mahzunlar

regrets assailing like tidal waves
press the bronze gate of oblivion
and the soul is riddled with the arrows shot
now, you're suddenly in the old house you were born
the lamp and stairs await you
the cradle creaks with silent lullabies
and all lost, defeated, sad ones

Söylenmemiş aşkın güzelliğiyledir.
Kağıtlarda yarım bırakılmış şiir;
İnsan yağmur kokan bir sabaha karşı
Hatırlar bir gün bir camı açtığını
Duran bir bulutu, bir kuş uçtuğunu,
Çöküp peynir ekmek yediği bir taşı
Bütün bunlar aşkın güzelliğiyledir.

it's by the beauty of untold love
a poem that was left unfinished in the papers
towards the morning that smells rain
one remembers to have opened a window one day
a cloud standing still, a flying bird
a stone on which he sat and ate cheese and bread
these are all by the beauty of love

Aşklar uçup gitmiş olmalı bir yazla
Halay çeken kızlar misali kolkola
Ya sizler! ey geçmiş zaman etekleri,
İhtiyar ağaçlı, kuytu bahçelerden
Ayışığı gibi sürüklenip giden;
Geceye bırakıp yorgun erkekleri
Salınan etekler fısıltıyla, nazla.

loves must have flown away with a summer
like the girls who dance arms in arms
and you! o the skirts of the times past
with old trees, from obscure gardens
dragged away like moonlight
leaving the tired men to the night
the skirts that sway with whispers, coyness

Ebedi aşığın dönüşünü bekler
Yalan yeminlerin tanığı çiçekler
Artık olmayacak baharlar içinde.
Ey ömrün en güzel türküsü aldanış!
Aldan, gelmiş olsa bile ümitsiz kış;
Her garipsi ayak izi kar içinde
Dönmeyen aşığın serptiği çiçekler.

the flowers that are witnesses of perjuries
wait for the return of the eternal lover
in springs that will be no more
o deception, the most beautiful song of life
bloom too early even if the hopeless winter has come
every outlandish footprints in the snow
(are) flowers that the unreturning lover scattered

Ya sen! ey sen! esen dallar arasından
Bir parıltı gibi görünüp kaybolan
Ne istersin benden akşam saatinde?
Bir gülüşü olsun görülmemiş kadın,
Nasıl ölümsüzsün aynasında aşkın;
Hatıraların bu yanma vaktinde
Sensin hep, sen, esen dallar arasından

and you! and you! the one who blows from among branches
like a twinkling light appearing and disappearing
what do you want from me at this hour of the evening
woman who was never seen with a smile
how immortal you are in the mirror of love
your memories (are) always at this time of burning
always you, you, the one who blows from among branches

Ey unutuş! kapat artık pencereni,
Çoktan derinliğine çekmiş deniz beni;
Çıkmaz artık sular altından o dünya.
Bir duman yükselir gibidir kederden
Macerası çoktan bitmiş o şeylerden.
Amansız gecenle yayıl dört yanıma
Ey unutuş! kurtar bu gamlardan beni.

o oblivion! close your window from now on
the sea has already pulled me down to its deep
that world can no longer come out from beneath the waters
it's like a smoke rising from sorrow
from the things that their adventure is over
surround me with your remorseless night
o oblivion! rescue me from these sorrows


for Fiana