Γκρίζες ήτανε οι μέρες
Πέφταν πάνω μου σαν σφαίρες
Και μου βασανίζαν το μυαλό
Μαύρη ήτανε κι η νύχτα
Μα ψυχή μου κι απόψε …
Κι ας μην είναι τώρα αυτή εδώ
Δεν είμαι από πέτρα
Είμαι άνθρωπος κι εγώ
Δεν είμαι από ατσάλι
Έχω αίμα και πονάω
*Λυπάμαι δεν αντέχω άλλο πια
Θα βρει κάπου τη δύναμη η καρδιά
Σε σβήνω το πρωί κι έχεις τελειώσει
Τέρμα πια [χ2]
Τι κι αν έφτασα στο πάτο
Συνεχίζω παρακάτω
Δεν θα με λυγίσεις τώρα εσύ
Θα γυρίσω τη σελίδα
Της καρδιά η καταιγίδα
Θα κοπάσει μέχρι το πρωί
Δεν είμαι από πέτρα
Είμαι άνθρωπος κι εγώ
Δεν είμαι από ατσάλι
Έχω αίμα και πονάω
*Λυπάμαι δεν αντέχω άλλο πια
Θα βρει κάπου τη δύναμη η καρδιά
Σε σβήνω το πρωί κι έχεις τελειώσει
Τέρμα πια [χ3]