Σε καλώ να 'ρθεις ... κι είναι πρόσκληση κι απαίτηση μαζί.
Έχεις χρόνο να διαλέξεις προσωπείο να αντικρίσω
κι εγώ ... διάθεση να κολλήσω στο πρόσωπο , να μη φανεί ίχνος ντροπής.
Χρόνο να μετακινήσω σύννεφα , να σκοτεινιάσει σκιές να σε τρομάζουν.
Χρόνο να ανακαλύψω τον πιο κακό μου εαυτό για να φορέσω!

Το δρόμο άνοιξα που θα 'ρθεις ...
στεγνώνοντας κάθε δάκρυ , σκουπίζοντας κάθε φύλλο ενοχής.
Κι είναι η άσφαλτος ζεστή , κοχλάζοντας ανάσες που ζαλίζουν
ανάσες που σε 'φτιάχνουν' ... θυμάσαι ;

Ως το βράδυ θα 'χεις έρθει ... κι εγώ εδώ!
Βλέμμα καρφωμένο , χαμόγελο σαρδόνιο ... περιμένω βήματα.
Έχοντας κόψει κάθε νήμα που με ενώνει μ' αυτό το όσιο πάθος.
Ακονίζω, λοιπόν, τις αιχμηρές πλευρές του εαυτού μου
και αναμένω, ως το βράδυ ... θα' χεις έρθει.