Vicky Karatzoglou - Einai stigmes

μες στα μονοπάτια της ζωής άφηνα χαλίκια
σαν και εκείνα του παραμυθιού
νόμιζα πως ψάχνεις να με βρεις
πόσο λάθος είχα
μιας και 'συ ξεκίνησες γι' αλλού

on the paths of life i left gravel
like those from a fairy tale
i thought that you are looking for me
i was so wrong
since you started a relationship elsewhere

σε θέλω ακόμα
να γυρίζεις σου ζητώ
της ζωής μου το χρώμα
ξεθωριάζει απ' της αυγής τον ουρανό

i still want you
i'm asking you to come back
my life's color
fades from the sky at dawn

είναι στιγμές που θες δε θες
οι αναμνήσεις σου στοιχειώνουνε το χθες
κρύβω φωτιές που εσύ πίστευες πως είχαν σβήσει

there are moment when either if you want or not
the memories haunt your past
i'm hidding fires that you thought they are extinguished

έψαχνα να βρω στο παρελθόν
πόσες αναμνήσεις χάθηκαν στης λήθης το νερό
κι ήρθες στης ψυχής μου τ΄ανοιχτά
να με συναντήσεις
να σε ξεπεράσω δεν μπορώ

i searched in the past
to see how many memories got lost in the water of oblivion
and you appeared in my soul's deep waters
to meet me
i can't go over you