Olympians & Pashalis - Oyrane poy pernas

Thread: Olympians & Pashalis - Oyrane poy pernas

Tags: None
  1. asasas said:

    Thumbs up Olympians & Pashalis - Oyrane poy pernas

    Κάθε τόσο στ' όνειρό μου
    ξαναβλέπω το πατρικό μου
    στο μπαλκόνι χτίζουνε φωλιά
    όσες αναμνήσεις μου καίνε την καρδιά

    Ουρανέ που περνάς
    σ' όποια πόρτα σταματάς
    ποιος ακόμα με θυμάται
    να ρωτάς, να ρωτάς

    Τόσοι φίλοι αγαπημένοι
    το κορίτσι που με περιμένει
    ποιος το ξέρει δρόμο αν θα βρω
    πίσω να γυρίσω και να τους ξαναδώ

    Ουρανέ που περνάς
    σ' όποια πόρτα σταματάς
    ποιος ακόμα με θυμάται
    να ρωτάς, να ρωτάς

    Κάτασπρα σπίτια που η δύση τα ματώνει
    αυλές γεμάτες ήλιο και φωνές παιδικές
    με πήγε ο δρόμος μακριά
    απ' τη ζωή μου την παλιά
    μα η καρδιά δεν ξεχνά

    Ουρανέ που περνάς
    σ' όποια πόρτα σταματάς
    ποιος ακόμα με θυμάται
    να ρωτάς, να ρωτάς

    Last edited by asasas; 07-08-2010 at 04:58 PM.
     
  2. Zvezda's Avatar

    Zvezda said:

    Default

    Κάθε τόσο στ' όνειρό μου
    every now and then in my dream
    ξαναβλέπω το πατρικό μου
    I see my parents' house
    στο μπαλκόνι χτίζουνε φωλιά
    on the balcony they nest
    όσες αναμνήσεις μου καίνε την καρδιά
    all the memories that burn my heart

    Ουρανέ που περνάς
    Sky as you pass by
    σ' όποια πόρτα σταματάς
    on whatever door you knock
    ποιος ακόμα με θυμάται
    who still remembers me
    να ρωτάς, να ρωτάς
    you should ask (x2)

    Τόσοι φίλοι αγαπημένοι
    So many beloved friends
    το κορίτσι που με περιμένει
    the girl that is waiting for me
    ποιος το ξέρει δρόμο αν θα βρω
    who knows whether I can find the way
    πίσω να γυρίσω και να τους ξαναδώ
    to return and see again

    Ουρανέ που περνάς
    σ' όποια πόρτα σταματάς
    ποιος ακόμα με θυμάται
    να ρωτάς, να ρωτάς

    Κάτασπρα σπίτια που η δύση τα ματώνει
    Stone white houses that the sunset paints red
    αυλές γεμάτες ήλιο και φωνές παιδικές
    yards filled with sun and children's voices
    με πήγε ο δρόμος μακριά
    my way took me far away
    απ' τη ζωή μου την παλιά
    from my old life
    μα η καρδιά δεν ξεχνά
    but the heart does not forget

    Ουρανέ που περνάς
    σ' όποια πόρτα σταματάς
    ποιος ακόμα με θυμάται
    να ρωτάς, να ρωτάς
    Bio je Novembar 2009 godine, zamišljao sam kako hodaš ulicom Bana Jelačića cipelama od zmijske kože..