Arghoan - Purple, unknown

Hello everyone.
Could anyone please be so kind and translate this poem for me?
Thank you to anyone who attempts in advance.

ارغوان شاخه*ی هم*خون جدا مانده*ی من
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
آفتابی*ست هوا؟
یا گرفته*ست هنوز ؟
من در این گوشه که از دنیا بیرون است
آفتابی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می*بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیک است
که چو بر می*کشم از سینه نفس
نفسم را بر می*گرداند
ره چنان بسته که پرواز نگه
در همین یک قدمی می*ماند
کورسویی ز چراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانی*ست
نفسم می*گیرد
که هوا هم اینجا زندانی ست
هر چه با من اینجاست
رنگ رخ باخته است
آفتابی هرگز
گوشه*ی چشمی هم
بر فراموشی این دخمه نینداخته است
اندر این گوشه*ی خاموش فراموش شده
کز دم سردش هر شمعی خاموش شده
باد رنگینی در خاطرمن
گریه می*انگیزد
ارغوانم آنجاست
ارغوانم تنهاست
ارغوانم دارد می*گرید
چون دل من که چنین خون*آلود
هر دم از دیده فرو می*ریزد
ارغوان
این چه رازی است که هر بار بهار
با عزای دل ما می*آید؟
که زمین هر سال از خون پرستوها رنگین است
وین چنین بر جگر سوختگان
داغ بر داغ می*افزاید؟
ارغوان پنجه خونین زمین
دامن صبح بگیر
وز سواران خرامنده*ی خورشید بپرس
کی بر این درد غم می*گذرند ؟
ارغوان خوشه*ی خون
بامدادان که کبوترها
بر لب پنجره باز سحر غلغله می*آغازند
جان گل رنگ مرا
بر سر دست بگیر
به تماشاگه پرواز ببر
آه بشتاب که هم پروازان
نگران غم هم پروازند
ارغوان بیرق گلگون بهار
تو برافراشته باش
شعر خونبار منی
یاد رنگین رفیقانم را
بر زبان داشته باش
تو بخوان نغمه ناخوانده*ی من
ارغوان شاخه هم*خون جدا مانده*ی من

سایه

I'm guessing that it's very hard

Originally Posted by scent-of-rain

I'm guessing that it's very hard

Oh yeah...It's more than hard...I can't even get close to it

Originally Posted by pinky_girl

Oh yeah...It's more than hard...I can't even get close to it

Haha I'm sorry :/
Maybe if someone could only translate some of it ?

هوشنگ ابتهاج
ارغوان ٬ شاخه هم خون جدا مانده من
آسمان تو چه رنگ است امروز
آفتابیست هوا
یا گرفته است هنوز
من درین گوشه که از دنیا بیرون است
آسمانی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می بینم دیوارست

آه ازین سخت سیاه، آنچنان نزدیک است
که چو بر میکشم از سینه نفس
نفسم را بر می گرداند

ره چنان بسته که پروازِ نگه
در همین یک قدمی می ماند

کور سویی زچراغی رنجور
قصه پرداز شب ظلمانیست
نفسم می گیرد
که هوا هم اینجا زندانیست

هر چه با من اینجاست
رنگ رخ باخته است
آفتابی هرگز گوشه چشمی هم
بر فراموشی این دخمه نینداخته است

اندرین گوشه خاموش فراموش شده
کز دم سردش هر شمعی خاموش شده
یاد رنگینی در خاطر من گریه می انگیزد

That's all I need, really

ارغوان ٬ شاخه هم خون جدا مانده من
The judas-tree! my separated branch which has the same blood of mine!

آسمان تو چه رنگ است امروز
What's the color of your sky, today?

آفتابیست هوا
Is it sunny?

یا گرفته است هنوز
Or still gloomy?

من درین گوشه که از دنیا بیرون است
I, in this corner which doesn't belong to word(=which is outside the world)

آسمانی به سرم نیست
have no sky above my head

از بهاران خبرم نیست
I have no news about springs

آنچه می بینم دیوارست
What I see is wall

آه ازین سخت سیاه، آنچنان نزدیک است
Oh this hard and black wall! It's too near that

که چو بر میکشم از سینه نفس
When I let out a breath from my chest

نفسم را بر می گرداند
It(= the wall) push it(=my breath) inside (= The wall doesn't let him breath easily)

ره چنان بسته که پروازِ نگه
The path is so blocked that the flight of look

در همین یک قدمی می ماند
can't go even a step further


کور سویی زچراغی رنجور
A very weak light from a weak lamp

قصه پرداز شب ظلمانیست
is the storyteller of pitch dark night

نفسم می گیرد
I can't breathe

که هوا هم اینجا زندانیست
Cause the air is also imprisoned here

هر چه با من اینجاست
Whatever that is with me here,

رنگ رخ باخته است
has lost its color

آفتابی هرگز گوشه چشمی هم
بر فراموشی این دخمه نینداخته است
A sun never glanced at oblivion of this crypt

اندرین گوشه خاموش فراموش شده
In this mute forgotten corner

کز دم سردش هر شمعی خاموش شده
that its cold breath has blown every candle

یاد رنگینی در خاطر من گریه می انگیزد
A colorful memory in my mind makes me cry

Thank you so so much ! <3 this was great reading. Even in English I can feel the beauty of the poem, thanks to you that is!

yeah it's a nice poemyou're welcome