Please need a translation
Μαρτύριο
Να σε βλέπω δυο λεπτά πριν τη δουλειά
Να μιλάω στο κινητό ψιθυριστά
Πια δε μου φτάνει
Ν’ ανταλάσσουμε δυο λόγια βιαστικά
Να σου κλέβω ένα φιλί στα σκοτεινά
Τι να μου κάνει
Δεν μπορώ πια να προσέχω μη μας δούνε
Δεν αντέχω να φοβάμαι τι θα πούνε
Να τρελαινόμαστε, να λατρευόμαστε
κι όμως να πρέπει να υποκρινόμαστε
Μαρτύριο η αγάπη σου λέω
Μαρτύριο η αγάπη και κλαίω
Μαρτύριο η αγάπη μας είναι βασανιστήριο
Να σ’ αγγίζω μπρος στους άλλους τυπικά
Να υποφέρω κάθε νύχτα σιωπηλά
και να πονάω
Να περνώ από το σπίτι σου κρυφά
Και να μην μπορώ να λέω πουθενά
Πως σ’ αγαπάω
Σεντόνια
Γέμισε άδειες κούτες το σαλόνι
και μια καινουργια θέα απ' το μπαλκόνι
Μυρίζει αλλιώτικος αέρας εδω μέσα
μα σε ξεπέρασα και μου μειναν και ρέστα
Κι ετσι όπως μπαινει απ' τα παράθυρα το φώς
χαίρω πολύ μου λέει ο καινούργιος μου εαυτός
Τώρα καίω την καρδια μου
καίω και τα δακρυά μου
και ξορκίζω δέκα χρόνια
στα καινουργια μου σεντόνια
Στάχτη κάνω την καρδιά μου
στάχτη και τα όνειρα μου
και ξορκίζω δέκα χρόνια
στα καινουργια μου σεντόνια
Πηρα τα ρούχα μου και σου άφησα αναμνήσεις
για συντροφιά στις άδειες νύχτες που θα ζήσεις
Κι ετσι όπως μπαινει απ' τα παράθυρα το φώς
χαίρω πολύ μου λέει ο καινούργιος μου εαυτός
Τώρα καίω την καρδια μου
καίω και τα δακρυά μου
και ξορκίζω δέκα χρόνια
στα καινουργια μου σεντόνια
Στάχτη κάνω την καρδιά μου
στάχτη και τα όνειρα μου
και ξορκίζω δέκα χρόνια
στα καινουργια μου σεντόνια
Ότι έγινε έγινε
Ότι έκανα έκανα
Όσο έκλαψα έκλαψα
Φτάνουν πια τα δάκρυα αρκετά
Τώρα καίω την καρδια μου
καίω και τα δακρυά μου
και ξορκίζω δέκα χρόνια
στα καινουργια μου σεντόνια
Στάχτη κάνω την καρδιά μου
στάχτη και τα όνειρα μου
και ξορκίζω δέκα χρόνια
στα καινουργια μου σεντόνια
Έρημη πόλη
Σήμερα ο συγκάτοικός μου
μου 'βαλε και πάλι τις φωνές.
Έκανα λέει απ' τα χαράματα εγώ
μέσα στο σπίτι φασαρία.
Δε ξέρω τι να κάνω τελευταία,
δεν είν' οι σχέσεις μας καλές
βαριές κουβέντες ανταλλάξαμε οι δυο
πάνω σε μια διαφωνία.
Σήμερα ο συγκάτοικός μου, ο πόνος
μου 'πε θα πάει να μείνει αλλού
κι ήταν ο μόνος απ' τους φίλους μας που ακόμα
Κράταγε επαφή μαζί σου
Δε ξέρω τι να κάνω επικίνδυνα όσα πρόκειται να 'ρθουν
και βγαίνω έξω απ' το σπίτι να σε 'δω
μήπως κι ακούσω τη φωνή σου.
Έρημη πόλη τα μεσάνυχτα μοιάζει η ζωή μου αν τη δεις
κι έχω τα φώτα μου ορθάνοιχτα μήπως τα δεις και ξαναρθείς
Έρημη πόλη μες τους δρόμους της δε περπατάει πια κανείς
κι ο ουρανός σκυφτός στους ώμους της
κλαίει μαζί μου που και πάλι φτάνω μόνη
στο τέλος της διαδρομής.
Σήμερα ο συγκάτοικος μου
ήρθε πίσω να μου πει
ότι του χρωστάω να τελειώνει αυτό το θέμα, επιτέλους.
Φοβάμαι πώς το μόνο που 'χει μείνει
είν' η απόλυτη σιωπή
και βγαίνω έξω στην οδό Ζωής 0
στην οδό του Τέλους
Έρημη πόλη ακατοίκητη ειν' η ζωή μου αν τη δεις
κι η απουσία σου ανίκητη
μείνε μαζί όταν φτάνω τώρα μόνη
στο τέλος της διαδρομής.
Thank you very veyr very much!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!