Marina Sena - Poia Monaksia

Παλιώνει η μέρα, μες τα μάτια σου πλανιέται
Ψυχρή σα σφαίρα
Από όσα χάθηκαν νικιέται
Χλωμός και γκρίζος μοιάζει ο ορίζοντας του νου μου
Σε θέλω τόσο κάπως σαν τέρμα του γκρεμού μου

Ποια μοναξιά
Πάλι κοντά σου τη ζωή μου παρασέρνει
Και όσες φορές και αν σε αρνηθώ
μοιάζει η ανάγκη να με φέρνει
Ποια μοναξιά σε ποιο απέραντο βυθό με ταξιδεύει
θα μαι εδώ όσες φορές κι αν σ αρνηθώ

Εσύ κομήτης στο σώμα ανάβεις τη φωτιά μου
Εγώ πλανήτης σε σβήνω μες τα δάκρυα μου
Να ερχόσουν πάλι κι ας γίνει στάχτη το κορμί μου
Σε θέλω τόσο ο πόνος καίει τη σιωπή μου

Ποια μοναξιά
Πάλι κοντά σου τη ζωή μου παρασέρνει
Και όσες φορές και αν σ αρνηθώ
μοιάζει η ανάγκη να με φέρνει
Ποια μοναξιά σε ποιο απέραντο βυθό με ταξιδεύει
θα μαι εδώ όσες φορές κι αν σ' αρνηθώ

(Bump)

Παλιώνει η μέρα, μες τα μάτια σου πλανιέται
the day is finished, it hovers in your eyes
Ψυχρή σα σφαίρα
cold like bullet
Από όσα χάθηκαν νικιέται
it is defeated by all the things that got lost
Χλωμός και γκρίζος μοιάζει ο ορίζοντας του νου μου
The horizon of my mind seems pale and grey
Σε θέλω τόσο κάπως σαν τέρμα του γκρεμού μου
i want you so much, somehow like the end of my precipice

Ποια μοναξιά
which loneliness
Πάλι κοντά σου τη ζωή μου παρασέρνει
carries away my life near you again
Και όσες φορές και αν σε αρνηθώ
and no matter how many times I deny you
μοιάζει η ανάγκη να με φέρνει
seems like the need carries me
Ποια μοναξιά σε ποιο απέραντο βυθό με ταξιδεύει
which loneliness, to what boundless bottom travels me
θα μαι εδώ όσες φορές κι αν σ αρνηθώ
i will be here no matter how many times I deny you

Εσύ κομήτης στο σώμα ανάβεις τη φωτιά μου
you, a comet in the body, you light up my fire
Εγώ πλανήτης σε σβήνω μες τα δάκρυα μου
me, a planet, i extinguish you in my tears
Να ερχόσουν πάλι κι ας γίνει στάχτη το κορμί μου
if only you came again even if my body becomes ash
Σε θέλω τόσο ο πόνος καίει τη σιωπή μου
i want you so much, the pain burns my silence

Ποια μοναξιά
Πάλι κοντά σου τη ζωή μου παρασέρνει
Και όσες φορές και αν σ αρνηθώ
μοιάζει η ανάγκη να με φέρνει
Ποια μοναξιά σε ποιο απέραντο βυθό με ταξιδεύει
θα μαι εδώ όσες φορές κι αν σ' αρνηθώ