Constantinos Christoforou - Etsi einai oi agapes

Κλείνεις πάλι παράθυρα
Και σφραγίζεις την πόρτα
Είσαι πάλι στα πρόθυρα
Μα γυρνάς όπως πρώτα

Φεύγεις, δίνεις παραίτηση
Κι είναι αυτό φαύλος κύκλος
Της ζωής κάθε αίσθηση
Λες πως έχασες μήπως

Μα έτσι είναι οι αγάπες
Κάποιες μένουνε και κάποιες είναι φευγάτες
Χαρίζουν μαχαιριές , γυρνάνε τις πλάτες
Όλα τα γιατρεύουν , έτσι είναι οι αγάπες
(Ό,τι δίνουν παίρνουν)
(Και μετά ανασταίνουν)
Έτσι είναι οι αγάπες
Κάποιες όνειρα και κάποιες οφθαλμαπάτες
Μόνη συντροφιά στης ζωής τους διαβάτες
Ζήσε άφοβα γιατί έτσι είναι οι αγάπες

Πάλι μένουμε μόνοι μας
Φταίει η αγάπη για όλα
Και μας πάει το τιμόνι μας
Σε μια νέα καραμπόλα

Πάλι νύχτωσε απότομα
Κι ώσπου να ξημερώσει
Της αγάπης το σκότωμα
Τυχερός όποιος νιώσει

Κλείνεις πάλι παράθυρα
You close windows again
Και σφραγίζεις την πόρτα
And shut the door tightly
Είσαι πάλι στα πρόθυρα
Again you’re on the threshold
Μα γυρνάς όπως πρώτα
But you come back as if for the first time

Φεύγεις, δίνεις παραίτηση
You leave, resigned
Κι είναι αυτό φαύλος κύκλος
And this is a vicious cycle
Της ζωής κάθε αίσθηση
Every sense of life
Λες πως έχασες μήπως
You think maybe you’ve lost

Μα έτσι είναι οι αγάπες
But loves are like this
Κάποιες μένουνε και κάποιες είναι φευγάτες
Some of them stay and some leave
Χαρίζουν μαχαιριές , γυρνάνε τις πλάτες
They stab, they turn their backs
Όλα τα γιατρεύουν , έτσι είναι οι αγάπες
They heal everything, loves are like this
(Ό,τι δίνουν παίρνουν)
(Everything they give they take)
(Και μετά ανασταίνουν)
(And afterwards they rise again/are resurrected)
Έτσι είναι οι αγάπες
Loves are like this
Κάποιες όνειρα και κάποιες οφθαλμαπάτες
Some of them dreams and some illusions
Μόνη συντροφιά στης ζωής τους διαβάτες
The only company in the life of passers-by
Ζήσε άφοβα γιατί έτσι είναι οι αγάπες
Live fearless because this is how loves are

Πάλι μένουμε μόνοι μας
Again we remain alone
Φταίει η αγάπη για όλα
It’s love’s fault for everything
Και μας πάει το τιμόνι μας
And our rudder/steering wheel steers us/takes us
Σε μια νέα καραμπόλα
Into a new pile up

Πάλι νύχτωσε απότομα
Night falls abruptly again
Κι ώσπου να ξημερώσει
And until the dawn comes
Της αγάπης το σκότωμα
The darkness of love
Τυχερός όποιος νιώσει
Whoever senses it is lucky