Kathrethes - Apostolia Zoi

Κοιτάζω το είδωλό μου σκοτεινό
Μα όχι δεν μπορεί να είμαι εγώ
Καθρέφτες μου αλλάζουν την μορφή
Ψεύτες μ'απειλούν και πάλι
Οι μνήμες, τα χρόνια ειρωνικά χαμογελούν
Και νιώθω πως είμαι αιχμάλωτη του θαυμασμού
Καθρέφτες γύρω μου παντού εν τόπω με κυκλώνουν
ρουφάνε την εικόνα μου και την διαστρεβλώνουν

Και στην κόψη των γυαλιών ακροβατώ
Μονάχη σαν σκιά θα ζήσω

Καθρέφτες σαν κλέφτες, μ'αρπάζουν
και με απειλούν τους σπάω και τρέχω
Με ψάχνουν και με κυνηγούν
Φωνές, κραυγές, γιορτές πληγές
αλλάζουν το κορμί μου
Στην πλάνη άλλο δεν μπορώ
στερεύει η πνοή μου

Και στην κόψη των γυαλιών ακροβατώ
Μονάχη σαν σκιά θα ζήσω
Μες στην αγκαλιά κρασί
Βλέπω μια ανάσταση

Μες στην αγκαλιά κρασί
Φως και πάλι
Και στην κόψη των γυαλιών ακροβατώ
Μονάχη σαν σκιά θα ζήσω
στην κόψη των γυαλιών ακροβατώ
Μονάχη σαν σκιά θα ζήσω
Μονάχη, μονάχη σαν σκιά θα ζήσω
Μονάχη, μονάχη σαν σκιά θα ζήσω

i look at my dark reflection
but no it can't be me
mirrors change my form
liars they threat me again
memories, years are smiling ironically
mirrors everywhere around me surrounding me
swallowed my image and distort it

and i walk on the edge of the glasses
i'll live alone like a shadow

mirrors grab me like thieves
and they threat me, i brake them and i run
they look for me and they hunt me
voices, screams, wounds
change my body
i no longer bear the illusion
my breath stears

and i walk on the edge of the glasses
i'll live alone like a shadow
into the arms of wine
i see a resurrection

into the arms of wine
again light
and i walk on the edge of the glasses
i'll live alone like a shadow