Christos Dantis - To flitzani to mov

Christos Dantis - To flitzani to mov / The purple cup


Πέφτουν σταγόνες
Drops are falling,
πέφτει στη σκέψη μου βροχή
rain falls in my thoughts,
σαν να λείπεις αιώνες
as if you were absent for ages,
και μουσκεύει μονάχη η ψυχή
and soul gets wet in loneliness.

Τι κι αν έξω έχει ήλιο
What if it's sunny outside,
τι κι αν μέρα ξημέρωσε χρυσή
what if a "golden" day has dawned (he means "sunny" day, golden, the color of the sun)
ο μισός εαυτός μου
my other half
πάντοτε ήσουνα εσύ
you were always.

Μέσα στο σπίτι
In the house
τα ίχνη σου έχουνε σβήσει
your traces have been erased,
τ' αστείο το γέλιο σου
your cute laugh
δεν θα ξανα-αντηχήσει
will never be heard again (will never echo again).

Και ξαφνικά
And suddenly,
ξεχασμένο σ' ένα ντουλάπι
at a forgotten cupboard
βλέπω κι αρπάζω με μιας
I see and grab
ένα πειστήριο καρδιάς
an evidence of my heart (of my love)

Το φλιτζάνι το μωβ
The purple cup
που 'πινες τον καφέ σου
you were drinking your coffee from,
το θυμάσαι το χθες σου
you remember your past
σαν εικόνα θολή
as a blurred image.

Το φλιτζάνι το μωβ
The purple cup,
η λεπτή πορσελάνη
the fine porcelain,
ήταν όλα μια πλάνη
all were a delusion,
φευγαλέο φιλί
an evanescent kiss.

Μου φωνάζουν οι φίλοι:
My friends are telling me (shouting at me)
"φτάνει με τούτη την πληγή
"enough with that wound,
δέσε τη μ' ένα μαντίλι
wrap it with a cloth (handkerchief)
να πάψει να αιμοραγεί
so it stops bleeding.

Θα περάσει η ζάλη
Dizziness will go away
αύριο θα ξαναγεννηθείς
you'll reborn tomorrow
θ' αγαπήσεις και πάλι
you'll love again
είναι ο νόμος της ζωής"
it's the law (rule) of life"

Μέσα στο σπίτι
In the house
τα ίχνη σου έχουνε σβήσει
your traces have been erased,
τ' αστείο το γέλιο σου
your cute laugh
που δεν θα ξανα-αντηχήσει
that will never be heard again (will never echo again).


Και ξαφνικά
And suddenly,
ξεχασμένο σ' ένα ντουλάπι
at a forgotten cupboard
βλέπω κι αρπάζω με μιας
I see and grab
ένα πειστήριο καρδιάς
an evidence of my heart (of my love)

Το φλιτζάνι το μωβ
The purple cup
που 'πινες τον καφέ σου
you were drinking your coffee from,
το θυμάσαι το χθες σου
you remember your past
σαν εικόνα θολή
as a blurred image.
Το φλιτζάνι το μωβ
The purple cup,
η λεπτή πορσελάνη
the fine porcelain,
ήταν όλα μια πλάνη
all were a delusion,
φευγαλέο φιλί
an evanescent kiss. (x2)

Πέφτουν σταγόνες
Drops are falling,
πέφτει στη σκέψη μου βροχή
rain falls in my thoughts,
σαν να λείπεις αιώνες
as if you were absent for ages,
και μουσκεύει μονάχη η ψυχή
and soul gets wet in loneliness.