Giorgos Alkaios-"Ta Dika Mou Tragoudia"(Γιώργος Αλκαίος-Τα Δικά Μου Τραγούδια)

• Γιώργος Αλκαίος - «Τα Δικά Μου Τραγούδια»
• Giorgos Alkaios - «My Songs»

Album: «Εν Ψυχρώ» / «In Cold Blood» (1997) (RCA ‎– 74321-530332)

Music: Γιώργος Αλκαίος (Giorgos Alkaios) / Lyrics: Ναταλία Γερμανού (Natalia Germanou), Γιώργος Αλκαίος (Giorgos Alkaios)

[5AwAbPyAO6o]https://www.youtube.com/watch?v=5AwAbPyAO6o[/video]

Greek	Transliterated	English
Θα γελάς,	Tha yelás,	You'll be laughing,
και θα κλαις,	ke tha kles,	and you'll be crying,
δε θα ξέρεις τι σου συμβαίνει.	de tha kséris ti sou simvéni.	you won't going to know what's going on with you.
Θα μιλάς	Tha milás,	You'll be talking
με σιωπές.	me siopés.	with the silence.
Τo άρωμά μου,	To áromá mou,	My perfume,
πάνω σου θα μένει.	páno sou tha méni.	will be on your skin.
(Ρεφρέν)		(Chorus)
Τα δικά μου τραγούδια θ'ακούς,	Ta diká mou tragoúdia th'akoús,	You're going to be listening to my songs,
και θα σκέφτεσαι άλλους καιρούς.	ke tha skéftesse állous keroús.	and you'll be thinking the older days.
Και θα κλαις, και θα θυμάσαι,	Ke tha kles, ke tha thimásse,	And you'll cry, and you'll remember,
τι θα γίνω μη φοβάσαι.	ti tha yíno mi fovásse.	don't worry where I'm going to end up.
Τα δικά μου τραγούδια ν'ακούς.	Ta diká mou tragoúdia n'akoús.	Listen to my songs.
Θα πονάς,	Tha ponás,	It's going to hurt,
κι ας μη φταις.	ki as mi ftes.	even if it's not your fault.
Δε θα ξέρεις τι σε περιμένει.	De tha kséris ti se periméni.	You won't know what's expecting you.
Θα μετράς ενοχές,	Tha metrás enohés,	You'll be counting the guilt,
για μια αγάπη	yia mia agápi	for a love
που 'ναι πια χαμένη.	pou 'ne pia haméni	which is already lost.
(Ρεφρέν x2)		(Chorus x2)
(Γέφυρα)		(Bridge)
Κάτι απογεύματα θλιμμένα,	Káti apoyévmata thlimména,	Some sad evenings,
πάντα θα θυμίζουνε εμένα.	pánda tha thimízoune eména.	will always remind of me.
Κάτι απογεύματα με κρύο,	Káti apoyévmata me krío,	Some cold evenings,
πάντα θα θυμίζουν ένα αντίο.	pánda tha thimízoun éna andío.	will always remind a goodbye
(Ρεφρέν x2)		(Chorus x2)
Τα δικά μας τραγούδια ν'ακούς.	Ta diká mas tragoúdia n'akoús.	Listen to our songs.

Κάποτε πληρωναμε τη μουσική ακριβά, αλλά η μουσική άξιζε.....

Όντως αμέθυστε, έτσι είναι. Πολύ καλό κομμάτι το συγκεκριμένο, δεν βγαίνουν τώρα πια παρόμοια. Αν και δεν είναι το καλύτερο τραγούδι που υπάρχει, η μουσική, οι στίχοι και το βιντεοκλίπ συνθέτουν ένα όμορφο αποτέλεσμα!

Originally Posted by Nikos

Όντως αμέθυστε, έτσι είναι. Πολύ καλό κομμάτι το συγκεκριμένο, δεν βγαίνουν τώρα πια παρόμοια. Αν και δεν είναι το καλύτερο τραγούδι που υπάρχει, η μουσική, οι στίχοι και το βιντεοκλίπ συνθέτουν ένα όμορφο αποτέλεσμα!

Ακόμα περιμένουμε την πολιτιστική επανάσταση που θα ήταν αποτέλεσμα της κρίσης..... Παπάρια!

Το 1945 ο Θεοδωράκης με τον Χ'τζιδάκι ξεκινάγαν στα 20 τους χρόνια να πάρουν τα βουνά. Και μέσα σε μια 5ετία ο Χ'τζιδακις είχε ήδη κάνει τη περίφημη ομιλία περί ρεμπέτικου. Ήταν ήδη γνωστός-επώνυμος. Είχε ήδη φανεί.

Ο Κουν είχε ήδη φτίαξει το θέατρο τέχνης από την κατοχή. Ο Τσαρούχης έκανε σκηνικά.

Ο Ελύτης έως το 1951 είχε γράψει το "Άξιον Εστί".

Υπήρχε κινηματογράφος και μάλιστα με ταινίες που έμειναν ορόσημα.

Σε εποχές πείνας άγριας, ξεριζωμού και σοβαρής διχόνοιας.

Και σήμερα 9 χρόνια από αρχή της κρίσης, το τίποτα. Το απόλυτο τίποτα.

Σήμερα φοβούνται οι ανθρώποι να γεννήσουνε παιδιά και λες "το κατανοώ"....

Πως είναι δυνατόν όμως τα μυαλά να αρνούνται να γεννήσουνε ιδέες;

"Πολιτιστική επανάσταση";; Χαχαχα, σοβαρά τώρα; Ούτε καν! Νομίζω ότι η ελληνική μουσική σκηνή μετά κρίσης έχει διαμορφωθεί έτσι, με εφήμερα τραγούδια και κυρίως "τζερτζελέδικα" (αν μπορώ να το θέσω έτσι), κυρίως γιατί υπάρχει η σκέψη "Ε μωρέ, με τόση κρίση, με υποτονική κατάσταση και με αβέβαιο μέλλον, ας φτιάξουμε τραγούδια για να περάσουμε ωραία, να χορέψουμε, να κουνηθούμε και να ξεχάσουμε τις δυσκολίες". Θεωρώ πως κάτι τέτοιο συμβαίνει.

Βέβαια άλλοι λόγοι είναι η παγκοσμιοποίηση, που προϋποθέτει τα μουσικά κομμάτια να είναι αποχρωματισμένα από κάθε πολιτιστική πτυχή. Εξάλλου αν έχεις προσέξει, όλο και πιο πολλά τραγούδια πλέον μοιάζουν μεταξύ τους.

Πως είναι δυνατόν όμως τα μυαλά να αρνούνται να γεννήσουνε ιδέες;

Πολύ ωραίο όπως το διατύπωσες! Είναι ένα καλό ερώτημα αυτό.

Από την κάθοδο των Δωριέων και μετά, ο ελλαδικός χώρος ήταν ανοιχτός σε συνεχείς πληθυσμιακές και πολιτιστικές επιμείξεις.

Κάθε φορά όμως δημιουργόταν ένα ιδιαίτερο πολιτισμικό χαρμάνι με διακριτό στίγμα, το οποίο έβριθε από αυτό που λέμε ελληνικό χαρακτήρα - ελληνικότητα.

Δεν μας φταίει η "παγκοσμιοποίηση" λοιπόν.
Πολλά είναι άλλωστε τα πρόσφατα παραδείγματα διαφοράς νοοτροπίας των ελλήνων από "φράγκους και ανατολίτες".
Πολύ κοντινό αυτό -> http://www.kathimerini.gr/923099/art...-stoys-ellhnes

Θα συμφωνήσω πως αποτελεί φιλοσόφιση της ζωής, η στάση "αφού δεν γίνεται τίποτα, τουλάχιστον να διασκεδάσουμε".

Αλλά ο άνθρωπος που ζει σε μια όμορφη χώρα, έχει με το χρόνο μάθει να δημιουργεί όμορφα πράγματα.

Δεν είναι απόρροια της ευμάρειας ο πολιτισμός μας. Είναι αποτέλεσμα του όμορφου χώρου, της όμορφης χώρας.