Kan nauwelijks wat zien
Een waas voor m'n ogen
Lijkt alles gelogen
Al het mooie lijkt dood
Ik heb zelfs de kracht niet
Om op te geven
Al wil ik het niet
Het leven gaat door
We leven ons leven
om samen te sterven
De bergen beklommen
De dalen gedicht
In het diepst van de nacht
zelfs de zon laten schijnen
niets wat niet kon
niets was te veel
We wilden geloven
In het eeuwige leven
Samen verscholen
in wanhopige troost
We hebben de waarheid
Zo diep als kon begraven
Was een met een engel
Zolang het mocht
Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmt
En altijd vrolijk
En hoe jij dat voor elkaar kreeg..
.. met oneindig veel moed
Leven is niet fair
De dans, gedanst, op een zilveren tapijt
Met jou dicht bij mij, de verloren tijd herleefd
Doelloos verzonken, een droom
En niets dat niet mocht
Met 2 door de tijd, de tijd heen
Een midzomernacht droom
Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmt
En altijd vrolijk
En hoe jij dat voor elkaar kreeg..
.. met oneindig veel moed
Leven is niet fair
Je stralende lach, en je mooie gedichten
Jouw tedere woorden, je onverwoestbaar krachtige wil
Je hebt je noodlot, steeds het hoofd geboden
Tot het eind geloofde je, jouw idee van geluk
Jouw idee van geluk
Ik ga niet weg, heb nog wat tijd gekregen
Zal altijd maar doorgaan, tot aan het eind
Heb je voor altijd, mn hart gegeven
Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft
Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft